كم شدن وفادارى كاركنان

كم شدن وفادارى كاركنان

كاركنان و اعضاى سازمانها همواره بر اين باور بوده اند كه سازمانها و كارفرمايان نسبت به وفادارى آنان پاداشهاى خوبى مى دهند ، يعنى امنيت شغلى دارند ، از مزاياى خوبى بهره مند مى شوند و حقوق و پاداششان افزايش مى يابد. ولى در سالهاى ميانى دهه ى ١٩٨٠ ، سازمانها با رويارويى با پديده ى رقابت جهانى و مشاهده ى برخوردهاى ناجوانمردانه ( بلعيده شدن سازمانهاى ضعيف به وسيله ى سازمانهاى قدرتمند ) و از اين قبيل ، دست از سياستهاى گذشته برداشتند و امنيت شغلى ، سابقه خدمت و پاداشهاى مناسبى را كه به كاركنان قديمى خود مى دادند ، كاهش دادند. سازمانها كوشيدند تا خود را در برابر اين پديده مصون سازند. يعنى كارخانه هايى را كه فعاليتهايشان سودآور نبود تعطيل كردند ، واحدهاى توليدى خود را در كشورهايى داير نمودند كه هزينه ها پايين تر است ، واحدهايى كه سودآور نبودند فروختند ، سطوح مديريت را كاهش دادند و به جاى كاركنان قديمى ، افرادى را به صورت موقت استخدام كردند. نكته حائز اهميت اين است كه اين پديده تنها در امريكا مشاهده نمى شود. شركتهاى اروپايى هم به همين گونه عمل كردند. براى مثال ، بانك بزرگ انگليس ( باركلى ) به تازگى ٢٠٪‏ نيروى كار خود را اخراج كرد و برخى از شركتهاى آلمانى هم نيروى كار خود و طبقات مديريت را كاهش دادند ؛ مجتمع بزرگ الكترونيك ( زيمنس ) در ١٩٩٣ بيش از ٣٠٠٠ كارمند رده ى ميانى را اخراج كرد ؛ شركت عظيم فولاد سازى گروپ سلسله مراتب مديريت خود را به ٣ سطح كاهش داد ( پيش از آن ٧ سطح مديريت در اين شركت وجود داشت ) و شركت مرسدس بنز سطوح مديريت را از ٧ به ٥ پايين آورد.

[vc_row][vc_column][vc_cta h2=”مقالات پیشنهادی” txt_align=”justify” style=”3d” color=”mulled-wine”]

راهنمای جامع استخدام نیروی فروش و بازاریاب

[/vc_cta][/vc_column][/vc_row]

اين تغييرات باعث شده است كه وفادارى اعضا و كاركنان به سازمانها كاهش يابد. براى مثال ، تحقيقى كه به صورت پيمايشى يا زمينه يابى در ١٩٩٣ بر روى كاركنان انجام شد ، بيش از ٧٧٪‏ آنان گفتند كه وفادارى اعضا نسبت به سازمان ( در مقايسه با ١٩٨٨ ) كاهش يافته است. كاركنان چنين مى پندارند كه سازمانها و كارفرمايان تعهد كمترى در برابر آنان دارند و در نتيجه كاركنان هم از اين بابت واكنشى مناسب از خود نشان مى دهند.

مسأله مهمى كه در رشته ى علمى ” رفتار سازمانى ” مطرح است ، اين است كه به مديران آموخته مى شود چگونه موجبات انگيزش كاركنان را فراهم آورند تا آنان نسبت به سازمان و كارفرمايان خود احساس وفادارى و تعهد بيشترى نمايند و در عين حال سازمان بتواند در صحنه رقابت جهانى هم باقى بماند.