بازاريابى بوم شناختى

بازاريابى بوم شناختى

بازاريابى بوم شناختى در دهه ى ١٩٧٠ توسعه يافت و توجهات را هم به سمت تأثيرات منفى و هم تأثيرات مثبت بازاريابى بر محيط طبيعى جلب كرد. اين بازاريابى در رابطه با بوم شناسى با تخليه ى منابع طبيعى با انرژى و بدون انرژى و آلودگى اى كه توسط توليد و مصرف كالاها ايجاد مى شود ارتباط دارد. ريشه ى اين مفهوم در مباحث محيط زيستى در كتاب هاى معروفى همچون ” بهار خاموش ” از راسل كارسن و ” محدوديت هاى رشد ” از كلوپ رم تشريح شده است. 

ارتباط بازاریابی بوم شناختی و فعالیت های بازاریابی

در كل ، بازاريابى بوم شناختى با فعاليت هاى بازاريابى درگير است كه مشكلات زيست محيطى بوجود مى آورند و براى آنها راه حل پيشنهاد مى كند. به آميزه ى بازاريابى از ديد بوم شناختى نگاه مى كند. در زمينه ى سياست توليد محصول بازاريابى بوم شناختى سؤالاتى را درباره ى استفاده از مواد حياتى و مصرف انرژى همانند مقدار و نوع بسته بندى ها مى پرسد. در توزيع بازيافت محصولات و بسته بندى آن ها از موارد كليدى است. ترويج مبهم است ، زيرا از جنبه ى منفى تقاضا را زياد مى كند و از جنبه ى مى تواند به كالاهاى ممتاز از لحاظ زيست محيطى سود برساند. قيمت گذارى در رابطه با احوال ظاهرى و كل هزينه هاى كالا است.

وابستگی بین بازاریابی و بوم شناسی

در دهه ى ١٩٧٠ چند دانش پژوه به نام هاى فيسك ، هنيون و كينيار سؤالات عميقى را در مورد وابستگى بين بازاريابى و بوم شناسى مطرح كردند. مفهوم اوليه ى آنها در مورد بازاريابى بوم شناختى ، تفكر و عمل بازاريابى را از يك نگاه جهانى اقتصادى و اجتماعى به سمتى برد كه واقعيت هاى فيزيكى دنياى قابل لمس را در بر گيرد.

هر چند در عمل مباحثات مربوط به بازاريابى زيست محيطى به صنايع بسيار آسيب زننده مانند نفت ، مواد شيميايى و اتومبيل محدود مى شد و شركت هاى اندكى رفتار بازاريابى خود را تغيير دادند. اكثر شركت ها مشكلات زيست محيطى را به مثابه محدوديت و عوامل ايجاد هزينه و تسليم در برابر قوانين نظم دهنده در نظر مى گرفتند تا اينكه آن ها را به عنوان بازار يا بازاريابى بدانند. براى كاهش آلودگى و برآوردن الزامات قانونى راه حل هاى انتهاى لوله اى در محصولات و فرايندهاى توليد اجرا شده اند. ( مانند تبديل كننده هاى كاتاليزگر در اتومبيل .)

ارزش های زیست محیطی در بازاریابی بوم شناختی

هر چند بازاريابى بوم شناختى به عنوان يك واكنش در برابر بدترين انواع آسيب هاى محيط زيستى ظهور پيدا كرد ، برخى شركت هاى پيشگام در آن زمان پيشاپيش ارزش هاى زيست محيطى و اجتماعى را به عنوان ارزش هاى اصلى در كسب و كارشان در نظر گرفتند. بادى شاپ در سال ١٩٧٦ توسط آنيتا روديك و شركت بستنى بن و جرى در سال ١٩٧٨ توسط بن كوهن و جرى گرينفيلد تأسيس شد.

بنيان گزاران آن ها بيشتر تحت تأثير ارزش ها و كارآفرين بودند تا اينكه توسط نيازهاى مشتريان و فشار بازار تحريك شوند. مصرف كنندگان در دهه ١٩٨٠ به پيگيرى يك سرى از وقايع مهم علاقمند شدند ؛ شامل فاجعه ى گاز بوپال در ١٩٨٤ ، حادثه ى رآكتور اتمى در چرنوبيل در ١٩٨٦ ، نشت شيميايى كارخانه ى ساندز در ١٩٨٦ و نشت نفت اكسون والدز در سال ١٩٨٩. پوشش رسانه اى اين وقايع و ساير فجايع توجهات مردم را به محيط زيست جلب كرد ، به گونه اى كه به يك جريان رايج در مسائل سياسى و تجارى تبديل شد.