مصرف و پسامدرنیسم

پسامدرنیسم چیست؟

بخشی از نقشهای نمادین مصرف در زندگی اجتماعی جدید را پارادایمهای جدیدی ، مانند پسامدرنیسم ، شکل داده اند. سؤال این است که پسامدرنیسم چیست و رابطه آن با مصرف چیست ، در پاسخ می توان گفت که در بحثهای پسامدرن در زمینه ی مصرف ، به ویژگیهایی ، چون ارزش ، نشانه داشتن یا کیفیتهای نمادینی که در یک کالا وجود دارد ، توجه می شود ؛ به عبارتی در رویکرد پسامدرنیستی جنبه ی نمادین کالا بیش از استفاده و ارزش مربوط به نیاز زیستی و مادی آن اهمیت دارد ، یعنی مصرف از این رویکرد بیشتر وجهه نشانه ای و نمادین دارد تا اینکه استفاده و ارزش مادی آن مهم باشد. در پسامدرنیسم ، به جای تأکید بر تجربه ی اجتماعی مصرف یا کار کرد ایدئولوژیکی که صرفاً روشی برای زندگی انسان است ، بر جنبه های نمادین آن تأکید می شود ؛ بنابراین از این دیدگاه مصرف امری نمادین است تا صرفاً ایدئولوژیکی یا تجربه ای مبتنی بر نیاز مادی.

کسانی که در این حوزه از مصرف بحث کرده اند ، « فیدرستون » ( 1991 ) ، بودریار ( 1988 ) ، و جیمسون ( 1984) هستند.

سرمایه داری مدرن از نظر باکاک

البته این بحث را باکاک در سرمایه داری مدرن به گونه ای متفاوت مطرح کرده است. به نظر باکاک سرمایه داری مدرن به مجموعه ای از نمادها وابسته است که برای مصرف کنندگان خود بالقوه درک شدنی است. به نظر او مصرف کننده ی محصولات سرمایه داری مدرن ، لازم است تا به دسته ای خاص از نمادها و ارزشهای فرهنگی آن توجه کند. به نظر باکاک ایده های پسامدرنیستی را بیشتر در ایده های پیر بوردیو و ژان بودریار می بینیم که آنها به نوعی ساختارگرا بودند ؛ اگر چه در تحلیلهایشان درباره ی مصرف مدرن تنها بر ساختار نمادها و نشانه ها تأکید می کردند.