بازاريابى سبز و بازاريابى زيست محيطى

بازاريابى سبز و بازاريابى زيست محيطى

بازاریابی سبز و بازاریابی زیست محیطی چیست ؟ در اواخر دهه ١٩٨٠ مفهوم ” مصرف كننده ى سبز ” آگاه و فعال محيط زيستى در اروپاى غربى و آمريكاى شمالى ظهور كرد كه در بر گيرنده گستره اى از راهنمايى ها در مورد بيشترين فروش به مصرف كنندگان سبز بود. محيط زيست در بازارهاى گوناگون مانند باترى ها ، نوشيدنى ها ، اتومبيل ، مواد شوينده ، پاك كننده ها و غذا به يك عامل رقابتى تبديل شد.

مفاهيم بازاريابى سبز و بازاريابى زيست محيطى توسعه پيدا كردند و بر مصرف كنندگان سبزى متمركز شدند كه حاضر بودند مبلغ بيشترى براى كالاهاى دوستدار محيط زيست بپردازند. ابزارهاى جديد مانند بازاريابى چرخه ى عمر اين امكان را فراهم كرد كه ملاحظات بوم شناختى در تصميمات بازاريابى در نظر گرفته شوند. 

مقالات پیشنهادی

گواهینامه لید چیست ؟

ارزیابی چرخه عمر 

ارزيابى چرخه ى عمر فرايندى است كه گنجايش محيط زيست را در رابطه با يك محصول ، فرايند يا فعاليت ارزيابى مى كند. اين كار را از طريق شناسايى و اندازه گيرى انرژى و مواد استفاده شده و نيز ضايعات وارد شده به محيط زيست انجام مى دهند ؛ تا با اين كار اثر اين انرژى و مواد مصرفى و ضايعات را ارزيابى كرده و فرصت ها را براى تأثير گذارى بر توسعه ى محيط زيست درجه بندى كنند. اين ارزيابى شامل كل چرخه ى عمر كالا ، فرايند يا فعاليت ، تركيب مواد ، استخراج و پردازش مواد خام ؛ ساختن ، حمل كردن و توزيع ؛ استفاده كردن ، استفاده ى مجدد و نگهدارى ؛ بازيافت ، و دور ريزى نهايى است.

براساس ارزيابى چرخه ى عمر ، مواد بسته بندى و محصولاتى كه از لحاظ محيط زيستى توسعه يافته هستند ، همان طورى كه در چند داستان موفقيت آميز بازاريابى آمده است ، توسط شركت هاى پيشگام و رهبر ترويج داده شده اند.

تفاوت بازاریابی سبز و بازاریابی بوم شناختی 

در مقابل بازاريابى بوم شناختى در دهه ١٩٧٠ ، بازاريابى سبز صرفأ به تخليه ى منابع تجديد ناپذير و مواد حياتى توجه نمى كند. بازاريابى سبز به مسائل زيست محيطى مانند از بين رفتن گونه ها ، تخريب اكوسيستم ها و سكونت گاه ها و فقر در كشورهاى در حال توسعه مى پردازد. از منظر تكنيك بازاريابى ، مرحله ى دوم در اواخر دهه ى ١٩٨٠ و اوايل دهه ى ١٩٩٠ به چند دليل مهم تر از مرحله ى اول در ابتداى دهه ى ١٩٧٠ بود. اول اينكه ، مشكلات محيط زيستى فقط مناقشات دولتى و مسائل سياسى نبودند ، بلكه به يك عامل رقابتى در بازار تبديل شدند.

دوم اينكه ،تمركز فقط بر فرليند توليد نبود ، بلكه بسته بندى و خود محصولات نيز مطرح بود. سوم اينكه ، گستره ى وسيعى در پشت خط مقدم صنايع وجود داشت كه بيشترين تأثير را بر محيط طبيعى مى گذاشت ، مانند نفت ، استخراج معادن ، شيمى و اتومبيل ها ، كه گستره ى وسيعى از صنايع كالاهاى مصرفى و حتى بازار خدمات مانند صنعت گردشگرى و خدمات مالى را در نظر داشت.

مشکلات بازاریابی سبز

على رغم منطق برد – برد در نيمه ى دوم دهه ى ١٩٩٠ آشكار شد كه ايجاد و خفظ مزيت رقابتى از طريق عملكرد عالى محيط زيستى دشوار است. يك چيزى شبيه پس زدن يا واكنش شديد در برابر بازاريابى سبز وجود داشت. محصولات سبز غالبأ در برابر تاكتيك هاى رقابتى مانند تخفيف ها آسيب پذير بودند يا سطح عملكرد فنى پيشنهاد شده يا اعتبار مطالبات محيط زيستى را زير سؤال مى بردند. از آنجايى كه بحث بر سر چيزى كه سبزترين محصول را در هر بازارى مى سازد باز است ، رقابت بر سر كيفيت زيست محيطى بسيار دشوار مى باشد.

نشان دادن سريع ترين يا ارزان ترين اتومبيل در بازار از تشخيص دادن سبزترين اتومبيل راحت تر است. صنعت شيشه ادعا مى كند كه شيشه ماده ى سبزترى براى بسته بندى نسبت به پلاستيك است ، زيرا طبيعى و قابل بازيافت مى باشد ، در حالى كه صنعت پلاستيك براساس وزن و مصرف انرژى و كم بودن هزينه در توزيع ادعا مى كند برتر است. موتورهاى ديزلى سوخت كمترى مصرف مى كنند و دى اكسيد كربن كمترى هم نسبت به موتورهاى متعارف خارج مى كنند ، اما ذرات اكسيد نيتروژن را وارد هوا مى كنند كه براى سلامت انسان بسيارخطرناك است. دركل، مشاهده مى شود كه مشكلات و ابعاد محيط زيستى ، پيچيده و بحث انگيز هستند و به آسانى با جايگزين هاى محصولات خاص حل نمى شوند.

مقالات پیشنهادی

پاورپوینت ساختار و ارزیابی تیم فروش + فایل اکسل ارزیابی عملکرد تیم فروش

يك مشكل ديگر براى بازاريابى سبز و بازاریابی زیست محیطی اين بود كه يك مصرف كننده ى سبز كه بخواهد محصولات سبز را با قيمت افزوده اى خريدارى كند ، چيزى شبيه به افسانه است. بررسى مصرف كنندگان نشان داده است كه فاصله اى ميان آگاهى محيط زيستى اعلام شده و رفتار واقعى محيط زيستى وجود داشت و يك عيب جويى مداوم نسبت به تلاش سبز موحدانه ى مصرف كنندگان ، اشتياق آن ها را نسبت به خريد محصولات سبز كم مى كرد.

بنابراين در عمل ، فرصت هاى بازاريابى سبز خيلى كمتر از آن چيزى است كه در اوايل دهه ١٩٩٠ پيش بينى مى شد. مفهوم بازاريابى سبز در نظر ميگيرد كه توليد كنندگان بازار محو هستند ، اما تقاضاى مصرف كنندگان را براى كالاهاى سبز بيش از اندازه تخمين مى زند. در مقابل ، مفهوم بازاريابى بوم شناختى بحث مى كند كه مسائل زيست محيطى نبايد به تقاضاى مصرف كنندگان بستگى داشته باشند ، اما اشتياق توليد كنندگان براى توليد كالاهاى برتر محيط زيستى را بيش از اندازه تخمين مى زند. تا زمانى كه تنظيمات نهادى و نشانه هاى قيمتى تغيير نكنند ، نه بازاريابى بوم شناختى و نه بازاريابى سبز توسط اكثريت شركت هاى موجود به كار گرفته نخواهند شد.