كسب و كار برندهاى جعلى رو به رشد است

كسب و كار برندهاى جعلى رو به رشد است

امروزه ، نمونه هاى جعلى بسيارى از برندهاى شناخته شده و گران قيمت از چوب گلف Calloway تا كيف هاى Louis Vuitton در همه جاى دنيا به چشم مى خورد. نمونه هاى جعلى ، سريع تر از برندهاى اصلى به سودآورى دست مى يابند و روز به روز بر شباهت هاى آن ها با مدل هاى اصلى افزوده مى شود و تمايز آن ها از يكديگر دشوارتر مى شود. در برخى از موارد ، تمايز ميان مدل هاى جعلى و اصلى بسيار ظريف است ( به عنوان مثال ، كيفيت جنس چرم براى كيف ها با كيفيت باترى تلفن همراه ) و مدل هاى جعلى مى توانند با كاهش هزينه هاى سربار از قيمت بسيار كمترى در مقايسه با مدل هاى اصلى برخوردار باشند و بدون پرداخت هزينه هاى بازاريابى يا تبليغات ، از سطح فروش چند برابر برخوردار شوند.

شکل گیری برندهای جعلی

جعل برندها ابتدا در شهرهايى نظير Moscow ، Hong Kong ، Rio de janerio رونق يافت ، اما امروزه در بسيارى از نقاط دنيا در حال افزايش چشم گير است. براساس برآورد سازمان گمرك جهانى ، محصولات جعلى حدود پنج تا هفت درصد از تجارت جهانى را تشكيل مى دهند و از سوى ديگر از فروش برندهاى اصلى ، حدود ٥١٢ ميليارد دلار مى كاهند. در سال ٢٠٠٤ ميزان توقيف كالاهاى جعلى در گمرك امريكا ٤٦ درصد افزايش يافت و اين افزايش عمدتاً به اين دليل بود كه حجم صادرات برندهاى جعلى به بازارهاى غربى روند رشدى صعودى را در دهه ى اخير تجربه كرده است.

نمونه هاى جعلى كالاها صرفاً از برندهاى لوكس و لوازم الكترونيكى نيستند ، به گزارش سازمان سلامت جهانى ده درصد از داروها در سطح جهان تقلبى هستند. توليد اين گونه داروها نه تنها سودآورى صنايع تحقيقاتى را به خطر مى اندازد بلكه تهديد بزرگى براى سلامت مصرف كنندگان به شمار مى آيد ، زيرا بدون استفاده از ظوابط كنترلى و رعايت نكات ايمنى توليد مى شود.

نقش چین در برندهای جعلی

حدود ٣/٢ درصد از كالاهاى جعلى ، ساخت كشور چين است . ساير كالاهاى جعلى در فيليپين ، ويتنام ، روسيه ، اوكراين ، برزيل ، پاكستان و پاراگوئه توليد مى شوند. تأمين منابع مالى عمليات توليد اين كالاها و برندها به شيوه هاى مختلفى صورت مى گيرد و در بسيارى از موارد ، تجار خاورميانه ، كارآفرينان چينى يا حتى شبكه هاى فساد و بزهكارى منابع مالى اين اقدامات را تأمين مى كنند.

برخى از نهادهاى قانونى نيز در پشتيبانى از توليد اين كالاها بر مى آيند. چنين نهادهايى مى توانند با استفاده از شبكه هاى قانونى و مشروع ، فرايند توزيع اين كالاها در سطح خرده فروشى ها را تسهيل كنند. علاوه بر آن در برخى از موارد ، كشورهاى صادر كننده ى محصولات جعلى با آميختن محصولات ( يا برندهاى ) اصلى با نمونه هاى جعلى و ارسال آن ها از طريق كشتى ها به بنادر مختلف در گوشه و كنار دنيا ، شناسايى كشور سازنده و تشخيص نمونه هاى جعلى از نمونه اصل را دشوار مى سازند.

با افزايش مهارت هاى مهندسى شركت هاى توليد كننده ى برندهاى جعلى ، سرعت پردازش اطلاعات برگرفته از بازار و طراحى نمونه هاى جعلى نيز افزايش يافته است. امروزه ، كارخانه هاى چينى مى توانند در كمتر از يك هفته ، يك مدل جديد از چوب يا ساير تجهيزات مربوط به بازى گلف را كپى بردارى و توليد كنند. مديران بسيارى از شركت ها اظهار مى دارند كه جاعلان زيرك هيچ مشكلى براى توليد نمونه ى جعلى هولوگرام و ساير شيوه هاى به كار گرفته شده براى ضمانت محصول و تشخيص نمونه هاى اصلى از نمونه هاى جعلى ندارند.

مبارزه با برندهای جعلی

به گفته ى صاحب نظران ، چين كليدى ترين نقش را در تقويت موج توليد كالاهاى جعلى دارد. توليد برندهاى جعلى در مقايسه با قاچاق مواد مخدر ، سود بيشترى دارد و در عين حال از خطر كمترى نيز برخوردار است. در بسيارى از كشورها ، كالاهاى جعلى ضبط شده توسط نيروهاى امنيتى ، با پرداخت چند هزار دلار بازپس گرفته مى شوند. سال هاست كه نيروهاى دولتى و امنيتى چين از جدى گرفتن اين مشكل چشم پوشى مى كنند. زيرا قصد ندارند به صنايع داخلى كشورشان لطمه وارد شود ، اما با رشد توجهات جهانى به اين موضوع و ديدگاه هاى منفى نسبت به شركت هاى چينى در سراسر جهان ، به تدريج دولت چين همكارى هاى بيشترى را با سازمان هاى ذى ربط در اين زمينه انجام مى دهد.

شركت ژاپنى Nichia Corp براى مبارزه با سرقت مهندسى يكى از محصولات جديد خود ديود ( diode ) تشعشع نور سفيد – سه سال زمان صرف كرد. اختراع اين محصول براى شركت سالانه بيش از دو ميليارد دلار درآمد زايى داشت ، اما طراحى اين محصول به زودى الگو بردارى شد و نمونه ى جعلى آن وارد بازار شد و اين امر سهم بازار و قيمت محصول را به شدت كاهش داد. به دليل عدم موفقيت در دادگاه هاى حقوقى آسيا ، اين شركت مصمم شد به سراغ شركت هاى امريكايى رفته و حق امتياز اين محصول را به آن ها بفروشد.

استراتژی کسب و کارها در مقابله با برندهای جعلی

بسيارى از شركت ها به سراغ مشترى ها و واسطه هاى فروش محصولات جعلى توليد شده توسط رقباى جاعل خود ، مى روند ؛ با اين اميد كه بتوانند با مذاكره با آن ها توليد كننده را مجبور به پرداخت حق ليسانس و ساير حقوق مالكيت معنوى كنند. برخى از برندهاى اصلى نيز با بهره گيرى از ايده هاى خلاقانه ، تمامى شركت هايى را كه در زنجيره ى تأمين رقباى جاعل قرار مى گيرند ، مورد هدف قرار مى دهند و با آن ها به مذاكره مى نشينند. Louis Vuitton از طريق شراكت با صاحبان برند New York City توانست فروش كالاهاى جعلى Louis Vuitton را در امريكا تا حد بسزايى كاهش دهد.

اما از آنجا كه بسيارى از برندهاى جعلى در جست و جوى ورود به بازارهاى جهانى هستند ، برندهاى اصلى تنها مى توانند دست به دعا برداشته و آرزو كنند كه رقباى جاعل ، آهسته تر به بازارهاى آن ها راه يابند.