بازار شکنی یا دامپینگ

بازار شکنی یا دامپینگ

مقدمه

بازار شکنی یا دامپینگ یکی از موضوعات مهم راهبرد قیمت گذاری جهانی است. مقررات ضد بازار شکنی 1979 گات ، بازار شکنی را فروش محصولات وارداتی با قیمتی کمتر از بازار داخلی با کشور مادر تعریف نموده است. علاوه بر این ، تعداد زیادی از کشور ها ، خط مشی ها و روش های خاص خود را برای حفاظت از شرکت های ملی در برابر بازار شکنی دارند. مجلس نمایندگان ایالات متحده ، دامپینگ را یک عمل غیر عادلانه تجاری که منجر به وارد آمدن خسارت به صنایع آمریکا می شود ، تعریف نموده است.

بازارشکنی

برابر این تعریف ، وقتی که قیمت محصولات وارداتی فروخته شده در بازار ایالات متحده کمتر از هزینه تولید به اضافه 8 درصد سود و یا این که کمتر از قیمت فروش در کشور مادر باشد ، به عنوان بازار شکنی تلقی می شود.

بازار شکنی و ضد بازار شکنی

بازار شکنی یکی از موضوعات عمده در دور اروگوئه مذاکرات گات بود. نتیجه این مذاکرات ، موافقت نامه ای در مورد تعبیر بند 6 بود که در نتیجه آن مقررات گات به قوانین ایالات متحده در رابطه با بازار شکنی نزدیک تر شد. تعدادی از کشور ها از قوانین ضد بازار شکنی به عنوان یک ابزار مشروع برای حمایت از شرکت های خود در برابر شرکت های خارجی استفاده می کنند. در بعضی از کشور ها نیز قوانین ضد بازار شکنی ابزاری برای محدود کردن رقابت خارجی در یک بازار است. منطق قوانین بازار شکنی آن است که این عمل برای توسعه منظم شرکت ها در یک اقتصاد مضر است.

شکستن قیمت ها در دراز مدت

تعداد کمی از اقتصاد دانان مخالف شکستن قیمت ها توسط شرکت های خارجی به طور مداوم یا دراز مدت هستند. اگر چنین چیزی اتفاق بیفتد. فرصت مطلوبی برای یک کشور خواهد بود تا محصولات خاصی را با قیمت ارزان خریداری کند و در زمینه های دیگر متخصص شود. با این حال ، کاهش قیمت به صورت مداوم و در دراز مدت به ندرت اتفاق می افتد. فروش محصولات کشاورزی با قیمت های بین المللی که در آن کشاورزان به صورت مداوم یارانه دریافت می کنند. یکی از نمونه های شکستن قیمت ها برای مدت طولانی است. شکستن قیمت ها که توسط اغلب شرکت ها انجام می شود پراکنده و غیر قابل پیش بینی است. و مبنای قابل اعتمادی برای برنامه ریزی اقتصاد ملی نمی باشد. این عمل ممکن است به شرکت های محلی صدمه وارد نماید.

اجتناب از اتهام بازار شکنی

شرکت هایی که در بازار های بین المللی با اتهام بازار شکنی مواجه هستند. راهکار های متعددی را برای اجتناب از قوانین مربوطه توسعه داده اند. یکی از شیوه ها ، متمایز سازی محصول صادر شده از محصولات به بازار داخلی است. شیوه دیگر ، تعدیل های رقابتی غیر قیمتی می باشد. برای مثال ، شرکت می تواند محصولات خود را با اعتبار دراز مدت بفروشد که تأثیر آن همانند کاهش قیمت می باشد.