فرمول هزینه کالاهای فروش رفته :راهنمای گام به گام  هزینه کالای فروخته شده

فرمول هزینه کالاهای فروش رفته : راهنمای گام به گام  هزینه کالای فروخته شده

تعریف هزینه کالای فروش رفته

بهای تمام شده کالای فروش رفته چیست؟

فرمول بهای تمام شده کالای فروخته شده چقدر است؟

چگونه هزینه کالای فروخته شده را محاسبه می کنید؟

مثال از فرمول بهای تمام شده کالای فروش شده

حسابداری بهای تمام شده کالای فروخته شده

نکات و ملاحظات بهای تمام شده کالای فروخته شده

 

تعریف هزینه کالای فروش رفته

بهای تمام شده کالای فروش رفته (Cost of Goods Sold – COGS) هزینه تولید کالاهای فروخته شده توسط یک شرکت است. بهای تمام شده مواد و نیروی کار را که مستقیماً با آن کالا مرتبط است و برای یک دوره حسابداری تعیین شده محاسبه می کند.

به عنوان یک شرکت فروش محصولات، شما باید هزینه های ایجاد آن محصولات را بدانید. اینجاست که فرمول بهای تمام شده کالای فروخته شده (COGS) وارد می شود. فراتر از محاسبه هزینه های تولید یک کالا، فرمول COGS همچنین می تواند سود را برای یک دوره حسابداری نشان دهد، در صورتی که تغییرات قیمت ضروری باشد یا اینکه نیاز به کاهش هزینه های تولید دارید.

چه خودتان را به عنوان یک صاحب کسب و کار یا مصرف کننده یا هر دو در نظر داشته باشید، درک نحوه محاسبه بهای تمام شده کالای فروخته شده می تواند به شما کمک کند در مورد محصولاتی که می خرید – یا تولید می کنید، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

بهای تمام شده کالای فروش رفته چیست؟

بهای تمام شده کالای فروخته شده هزینه تولید کالای فروخته شده توسط یک شرکت است. این شامل هزینه مواد و نیروی کار است که مستقیماً با آن کالا مرتبط است. با این حال، هزینه‌ های غیر مستقیم مانند هزینه ‌های توزیع و نیروی فروش را شامل نمی ‌شود.

فرمول بهای تمام شده کالای فروخته شده چقدر است؟

هنگام فروش یک محصول، باید هزینه های تولید مرتبط با آن را در یک دوره معین، که می تواند یک ماه، سه ماهه یا یکساله باشد، درک کنید. با استفاده از فرمول بهای تمام شده کالای فروش رفته می توانید این کار را انجام دهید. این یک محاسبه ساده است که ابتدا و انتهای موجودی و خرید ها را در طول دوره حسابداری محاسبه می کند. در اینجا یک تفکیک ساده از فرمول بهای تمام شده کالای فروخته شده آورده شده است: 

بهای تمام شده کالای فروش رفته = موجودی اولیه + خرید در طول دوره – موجودی پایان

چگونه هزینه کالای فروش رفته را محاسبه می کنید؟

برای محاسبه بهای تمام شده کالای فروخته شده، باید موجودی اولیه خود را تعیین کنید – به عنوان مثال، کالاهای خود، از جمله مواد خام و منابع را در ابتدای دوره حسابداری خود تعیین کنید. سپس موجودی جدید خریداری شده در آن دوره را اضافه کنید و موجودی پایانی را کم کنید – یعنی موجودی باقیمانده در پایان دوره حسابداری شما. فرمول توسعه ‌یافته COGS همچنین بازده، کمک هزینه، تخفیف ‌ها و هزینه ‌های حمل و نقل را در نظر می ‌گیرد، اما ما در این توضیح به اصول اولیه پایبند هستیم.

برداشتن یک مرحله در یک زمان می تواند به شما در درک فرمول COGS و یافتن هزینه واقعی کالاهای فروخته شده کمک کند. در اینجا نحوه انجام آن است:

مرحله 1: شناسایی هزینه های مستقیم و غیر مستقیم

فرقی نمی‌کند محصولاتی را تولید کنید یا دوباره بفروشید، فرمول COGS به شما امکان می‌ دهد تمام هزینه‌ های مرتبط با آنها را کسر کنید. اولین گام این است که هزینه های مستقیم را که در محاسبه COGS لحاظ شده است از هزینه های غیرمستقیم که چنین نیستند متمایز کنید.

هزینه های مستقیم

هزینه های مستقیم هزینه های مربوط به تولید یا خرید یک محصول است. این هزینه ها بسته به سطح تولید می تواند نوسان داشته باشد. در اینجا چند نمونه هزینه مستقیم آورده شده است:

• نیروی کار مستقیم

• مواد مستقیم

• لوازم تولیدی

• مصرف سوخت

• مصرف برق

• دستمزد کارکنان تولید

هزینه های غیر مستقیم

هزینه های غیر مستقیم فراتر از هزینه های مرتبط با تولید یک محصول است. آنها شامل هزینه های مربوط به حفظ و اداره شرکت می شوند. ممکن است هزینه های غیر مستقیم ثابتی مانند اجاره بها و هزینه های متغیر مانند برق وجود داشته باشد. هزینه های غیر مستقیم در محاسبه COGS لحاظ نمی شود. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

• هزینه های آب ، گاز و برق

• کمپین های بازاریابی

• لوازم اداری

• خدمات حسابداری و حقوق و دستمزد

• هزینه های بیمه

• مزایای کارکنان

مرحله 2: تعیین موجودی اولیه

اکنون زمان آن است که موجودی اولیه خود را تعیین کنید. موجودی اولیه مقدار موجودی باقیمانده از دوره زمانی قبلی خواهد بود که می تواند یک ماه، سه ماهه یا سالانه باشد. موجودی اولیه کالای شما، شامل مواد اولیه، لوازم و محصولات تمام شده و ناتمام که در دوره قبل فروخته نشده است.

به خاطر داشته باشید که هزینه موجودی اولیه شما برای آن دوره زمانی باید دقیقاً مشابه موجودی پایان دوره قبل باشد.

مرحله 3: مجموع اقلام اضافه شده به موجودی شما

پس از تعیین موجودی اولیه خود، باید هر گونه خرید موجودی در طول دوره را نیز در نظر بگیرید. پیگیری هزینه حمل و نقل و ساخت برای هر محصول مهم است، که به هزینه های موجودی در طول دوره می افزاید.

مرحله 4: موجودی نهایی را تعیین کنید

موجودی پایانی بهای تمام شده کالاهای باقیمانده در دوره جاری است. می توان آن را با گرفتن موجودی فیزیکی محصولات یا تخمین آن مقدار تعیین کرد. در صورت آسیب دیدن، منسوخ شدن یا بی ارزش بودن موجودی، هزینه های موجودی نهایی نیز می تواند کاهش یابد.

مرحله 5: آن را به معادله بهای تمام شده کالای فروخته شده وصل کنید

اکنون که تمام اطلاعات را برای محاسبه بهای تمام شده کالای فروخته شده در اختیار دارید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را به فرمول COGS متصل کنید.

مثال از فرمول بهای تمام شده کالای فرش رفته

فرض کنید می خواهید بهای تمام شده کالاهای فروخته شده را در یک دوره ماهانه محاسبه کنید. پس از محاسبه هزینه های مستقیم، متوجه می شوید که موجودی اولیه ای به مبلغ 30000 ریال دارید. در طول ماه، 5000 ریال موجودی اضافی خریداری می کنید. در نهایت، پس از ثبت موجودی محصولاتی که در پایان ماه دارید، متوجه می‌شوید که موجودی نهایی به ارزش 2000 ریال وجود دارد.

با استفاده از معادله بهای تمام شده کالای فروخته شده، می توانید این اعداد را وصل کنید و متوجه شوید که هزینه کالای فروخته شده شما 33000 ریال است:

COGS = موجودی اولیه + خرید در طول دوره – موجودی پایان

COGS = 30000+   ۲۰۰۰ – ۵۰۰۰

بهای تمام شده کالای فروخته شده = 33000 ریال

---

حسابداری بهای تمام شده کالای فروخته شده

روش های حسابداری مختلفی برای ثبت سطح موجودی در یک دوره حسابداری استفاده می شود. روش حسابداری انتخاب شده می تواند بر ارزش بهای تمام شده کالای فروخته شده تأثیر بگذارد. سه روش اصلی حسابداری بهای تمام شده کالای فروخته شده عبارتند از FIFO، LIFO و روش هزینه متوسط.

FIFO: اولین ورود، اولین خروج

روش اولین ورود، اولین خروج، همچنین به عنوان FIFO شناخته می شود، زمانی است که اولین کالاهایی که خریداری شده اند، ابتدا فروخته می شوند. از آنجایی که قیمت کالاها تمایل به افزایش دارند، با استفاده از روش FIFO، شرکت ابتدا ارزان ‌ترین کالا را به فروش می‌رساند. این به کاهش COGS در مقایسه با روش LIFO تبدیل می شود. در این صورت درآمد خالص به مرور زمان افزایش خواهد یافت.

LIFO: آخرین ورود، اولین خروج

روش آخرین ورود، اولین خروج، همچنین به عنوان LIFO شناخته می شود، زمانی است که جدیدترین کالاهای اضافه شده به موجودی ابتدا فروخته می شود. اگر قیمت ها افزایش یابد، شرکتی که از روش LIFO استفاده می کند اساساً ابتدا کالا را با بالاترین هزینه به فروش می رساند. این منجر به COGS بالاتر در مقایسه با روش FIFO می شود. با استفاده از این روش سود خالص به مرور زمان کاهش می یابد.

روش هزینه متوسط

روش بهای تمام شده متوسط ​​زمانی است که یک شرکت از میانگین قیمت تمام کالاهای موجود در انبار برای محاسبه هزینه های موجودی اولیه و پایانی استفاده می کند. این بدان معنی است که هزینه های بالاتر در هنگام خرید موجودی، تأثیر کمتری بر COGS خواهد داشت.

نکات و ملاحظات بهای تمام شده کالای فروش رفته

هنگام محاسبه بهای تمام شده کالای فروش رفته ، چند فاکتور دیگر نیز باید در نظر گرفته شود.

COGS  در مقابل هزینه های عملیاتی

صاحبان مشاغل احتمالاً با اصطلاح “هزینه های عملیاتی” آشنا هستند. با این حال، این نباید با قیمت تمام شده کالای فروخته شده اشتباه گرفته شود. اگرچه هر دوی آنها مخارج شرکت هستند، اما هزینه های عملیاتی مستقیماً به تولید کالا وابسته نیستند.

هزینه‌ های عملیاتی هزینه ‌های غیرمستقیمی هستند که شرکت را فعال نگه می ‌دارند و می ‌توانند شامل اجاره، تجهیزات، بیمه، حقوق، بازاریابی و لوازم اداری باشد.

COGS  و موجودی

محاسبه COGS بر موجودی کسب و کار شما متمرکز است. موجودی می تواند اقلامی باشد که خودتان خریداری یا ساخته اید، به همین دلیل است که هزینه های ساخت فقط گاهی در هزینه های مستقیم مرتبط با COGS شما در نظر گرفته می شود.

هزینه درآمد در مقابل  کالای فروش رفته

نکته دیگری که هنگام محاسبه COGS باید در نظر گرفت این است که با هزینه درآمد یکسان نیست. هزینه درآمد برخی از هزینه های غیر مستقیم مرتبط با فروش مانند بازاریابی و توزیع را در نظر می گیرد، در حالی که COGS هیچ هزینه غیر مستقیمی را در نظر نمی گیرد.

موارد استثنا از کسر  COGS

از آنجایی که شرکت های خدماتی موجودی برای فروش ندارند و COGS هزینه موجودی را محاسبه می کند، نمی توانند از COGS استفاده کنند زیرا محصولی را نمی فروشند – در عوض هزینه خدمات را محاسبه می کنند. نمونه هایی از شرکت های خدماتی عبارتند از شرکت های حسابداری، دفاتر حقوقی، مشاوران .